Dag 8 : Lemelerberg - Holten

Rond zeven uur wordt ik uit mezelf wakker en blijf nog even nasoezen tot half acht. Mijn vriendin laat ik nog even lekker slapen en neem eerst een uitgebreide douche. Als zij ook aangekleed is dalen we af naar de boerenkeuken waar de gastvrouw al een uitgebreid ontbijt heeft klaargezet. Al genietend en pratend realiseren we ons dat de tijd doortikt en het tijd wordt op pad te gaan.

Na een hartelijk afscheid wandelen we eerst naar de Lemelerberg. Deze berg ligt dus niet echt op de Pieterpad-route, maar natuurlijk willen wij er wel 'bovenop'.

De handen in de zakken en de kraag van de jas omhoog. Het is nog wel erg koud zo vroeg rond 9.30 uur. In het gras zien we een dikke laag rijp. Het uitzicht is prachtig, al is de Lemelerberg niet echt hoog.
Via een slingerend pad komen we langs het dorp Lemele. Veel zien we niet van het kleine dorp. Het pad gaat via deels onverharde, deels verharde wegen naar het Overijsselse kanaal. Dit was ooit een van de ontsluitingen van Twente (Zwolle - Deventer) en vooral van belang voor de textielindustrie.

Zo langzamerhand naderen we Hellendoorn. Wandelend langs kleurrijke paden in de bossen op de Eelerberg scheuren ineens een aantal crossmotoren ons voorbij. We kijken op de kaart wanneer ons pad van deze weg af gaat buigen en we deze ergenis achter ons kunnen laten. Helaas duurt det nog even voor we wer in het bos kunnen duiken.
We volgen een pad langs de Boksloot. Mest van Zwolle werd via deze sloot naar dit gebied vervoerd via door paarden getrokken trekschuiten langs het jaagpad en gebruikt voor de bebossing. Even is het stil. De beschrijving in de gids en de aanduiding van de route klopt niet helemaal. Met behulp van de gps bepalen we de richting en vervolgen de Noord Esweg tot aan Hellendoorn. Rechts ligt het Avonturenpark. Helaas komen ook de motoren weer langs.... Nu lijkt heel het gebied wel een en al avontuur met al die motoren die ons om de oren suizen.

Pas in Hellendoorn wordt het even stiller om ons heen. We genieten van koffie met appeltaart in het Bakkerij Museum, dat na vandaag het seizoen afsluit en voor de komende periode dicht gaat. Bij de supermarkt scoren we nog wat krentenbollen.
Goed voorzien vervolgen we het Pieterpad naar het zuiden richting Nijverdal. Als je denkt dat we hier rust vinden, vergeet het maar! De Hellendoornse Angels maken de bospaden onveilig. Diverse keren moeten we onder afzetlinten doorkruipen en kunnen we elkaar niet verstaan van de herrie. Een voorbijganger vertelt ons dat dit evenement 2x per jaar plaats vindt. Net pech voor ons dus. Nog lang galmt het geluid van de motoren na, Hellendoorn zal voor ons nog lang geassocieerd worden met motoren.....

Na het passeren van een spoorlijn, ’t Ravijn, komen we aan in Twilhaar. Voor de oorlog een werkkamp, in de oorlog een doorgangskamp voor joden. De toegangspoort tot het kamp en een monument is al wat er nog rest. Ook de nabij gelegen inmiddels ontbonden schaapskooi heette Twilhaar.

De Sallantse heuvelrug waar we deze twee dagen lopen is erg afwisselend. Na het bosgebied bereiken we een uitgestrekt heidegebied, de Haarlerberg. Even een korte pauze op een bank in het zonnetje. De twijfel ontstaat of we, gezien de stand van de zon, wel de juiste kant oplopen. Het pad is lang en de lust om te keren is klein. Gelukkig zijn we goed gelopen en bereiken we weldra de bossen van Noetselenberg. Langs een deel van de Oude Hellendoornseweg naderen we de Holterberg met een fantastisch kleurrijk uitzicht over heide en bos. Onze benen beginnen vermoeid te raken na twee wandeldagen over in totaal 7 'bergen' (zeven heuvelen lag toch in Gelderland??).

Nog zo’n 4 km te gaan naar Holten. Langs een onverharde beukenlaan passeren we een kruispunt van wandelpaden. Tijdens ons traject van het Marskramerpad zijn we hier ook langs gekomen en herkennen het punt. Ook het laatste stuk naar Holten is bekend, want in Holten hebben we overnacht tussen twee etappes van het Marskramerpad.

Het is zaterdag, de treinen rijden maar één keer per uur. We hebben tijd voor koffie in het nabijgelegen restaurant en reizen dan af naar Deventer voor een lekkere warme maaltijd. Agenda’s trekken en met de gids erbij plannen maken voor de laatste etappe uit deel 1 van het Pieterpad Holten – Vorden, ca 29 km.

Alle foto's van de etappe Lemelerberg - Holten

Dag 7 : Hardenberg - Lemelerberg

Twee dagen wandelen in het vooruitzicht. Voorspelling is droog zonnig maar koud weer. Op tijd op de trein om rond tien uur te kunnen starten. Geen tegenslag dit keer. Vanaf het station lopen we door Hardenberg. Verder op de route zijn weinig pleisterplaatsen opgegeven, dus eerst nog even een kop cappuccino en dan de pas erin.
Het eerste deel na de brug hebben we de vorige keer ook gelopen. Aan de overzijde van de Vecht, met uitzicht op Hardenberg, lopen we richting Heeze. Helaas wordt er gewerkt aan de oevers van de Vecht en worden we weer terug gestuurd richting stad. Aan de stadzijde wandelen we langs het water tot we weer via een kleine fietsbrug terug kunnen keren naar de oorspronkelijke route. Het is even zoeken door alle werkzaamheden, maar via een tunnel onder de N343 komen we op de juiste weg.

Een tijdje lopen we langs Heemse en kijken rond of we de erg oude Witte kerk (ca 762) kunnen spotten. Helaas blijft deze verborgen achter de huizen. Al slingerend door het natuurreservaat de Rheezermaten komen we in een prachtig esdorp uit: Rheeze. Hier vergapen we ons aan de rond de brink gelegen authentieke boerderijen met gevlochten rietpanelen aan de muren. Na Rheeze duiken we de bossen Diffelerveld in. We treffen het met het jaargetijde: al die prachtige herfstkleuren zijn een genot om te aanschouwen. Zeker met het zonnetje dat door de bladeren glinstert. Dit bos is aangelegd als productie bos, maar is met restjes stuifzand en jeneverbesstruiken, die we helaas niet konden vinden, een prachtig oud landschap.

De maag begint te rammelen, even energie opdoen op een bankje aan het water bij de stuw bij Junne. Hier wordt het Vechtdal overgestoken. Het is meer een ecologische verbindingszone dan een route voor de scheepsvaart. Het landgoed Junne ligt te ver van de route om te zien. Er volgt een pad van ca 1 km die slingerend door een heel afwisselend landschap van bossen, weilanden en rivierduinen loopt tot vlak bij Ommen. Het Pieterpad gaat niet door Ommen heen. Het Maarten van Rossumpad eindigt hier en Ommen komt ons dan ook bekend voor. In een restaurant met uitzicht op de brug laden we ons op met een kop koffie.

Het Pieterpad buigt bij Ommen naar het zuiden af richting Besthmen.

Vorig jaar heb ik hier een lang weekend doorgebracht en herken diverse plekjes. Via station Ommen bereiken we eerst het dorp Besthmen en beklimmen daarna de Besthmenerberg. Op de top genieten we even van het geweldige uitzicht. De uitkijktoren beklimmen we tot halverwege en kunnen daardoor in de verte al de Archemerberg zien liggen. Dit is ons volgende oriëntatiepunt. Eerst komen we nog door Nieuwebrug heen. Vooraf hadden we dit gezien als een mogelijke plaats om te eten. Het is half vijf, nog veel te vroeg en we willen voor donker bij ons BB-adres aankomen. Afspraak is ook dat we daar kunnen eten. Door een heide veld loopt het pad flink omhoog naar de ca 80 meter hoge top van de Archemerberg. Het oriëntatiepunt met aanwijzing in diverse richtingen van omliggende plaatsen bekijken we aandachtig. We ontdekken in welke richting de Lemelerberg ligt, maar zien de top niet. Deze ligt verscholen tussen of achter de bomen.

Het begint al wat te schemeren. We lopen flink door. De routebeschrijving naar ons BB-adres heb ik bij me als bijlage in de mail. Daar kijken we wel naar als we bij de Lemelerberg zijn. Tot onze grote verbazing gaat het Pieterpad niet over dit bekende punt, maar loopt er onderlangs richting Lemele. Jammer hoor. We realiseren ons dit pas als we een bordje met Barg Willem tegenkomen. Dan maar direct naar het slaapadres met de belofte morgen alsnog de Lemelerberg te beklimmen. Rond zes uur komen we aan, de gastvrouw staat ons al op te wachten. Na een hartelijk welkom toont ze ons de kamer en badkamer. Rond zeven uur schotelt ze ons een heerlijk drie gangen diner voor in een Engels ingerichte boerenkeuken. We laten ons lekker verwennen en duiken daarna op tijd het bed in om de vermoeide spieren voldoende rust te gunnen.

Alle foto's van de etappe Hardenberg - Lemelerberg