Twee dagen wandelen in het vooruitzicht. Voorspelling is droog zonnig maar koud weer. Op tijd op de trein om rond tien uur te kunnen starten. Geen tegenslag dit keer. Vanaf het station lopen we door Hardenberg. Verder op de route zijn weinig pleisterplaatsen opgegeven, dus eerst nog even een kop cappuccino en dan de pas erin.
Het eerste deel na de brug hebben we de vorige keer ook gelopen. Aan de overzijde van de Vecht, met uitzicht op Hardenberg, lopen we richting Heeze. Helaas wordt er gewerkt aan de oevers van de Vecht en worden we weer terug gestuurd richting stad. Aan de stadzijde wandelen we langs het water tot we weer via een kleine fietsbrug terug kunnen keren naar de oorspronkelijke route. Het is even zoeken door alle werkzaamheden, maar via een tunnel onder de N343 komen we op de juiste weg.
Een tijdje lopen we langs Heemse en kijken rond of we de erg oude Witte kerk (ca 762) kunnen spotten. Helaas blijft deze verborgen achter de huizen. Al slingerend door het natuurreservaat de Rheezermaten komen we in een prachtig esdorp uit:
Rheeze. Hier vergapen we ons aan de rond de brink gelegen authentieke boerderijen met gevlochten rietpanelen aan de muren.
Na Rheeze duiken we de bossen Diffelerveld in. We treffen het met het jaargetijde: al die prachtige herfstkleuren zijn een genot om te aanschouwen. Zeker met het zonnetje dat door de bladeren glinstert. Dit bos is aangelegd als productie bos, maar is met restjes stuifzand en jeneverbesstruiken, die we helaas niet konden vinden, een prachtig oud landschap.
De maag begint te rammelen, even energie opdoen op een bankje aan het water bij de stuw bij Junne. Hier wordt het Vechtdal overgestoken. Het is meer een ecologische verbindingszone dan een route voor de scheepsvaart. Het landgoed Junne ligt te ver van de route om te zien. Er volgt een pad van ca 1 km die slingerend door een heel afwisselend landschap van bossen, weilanden en rivierduinen loopt tot vlak bij
Ommen. Het Pieterpad gaat niet door Ommen heen. Het Maarten van Rossumpad eindigt hier en Ommen komt ons dan ook bekend voor. In een restaurant met uitzicht op de brug laden we ons op met een kop koffie.
Het Pieterpad buigt bij Ommen naar het zuiden af richting Besthmen.
Vorig jaar heb ik hier een lang weekend doorgebracht en herken diverse plekjes. Via station Ommen bereiken we eerst het dorp Besthmen en beklimmen daarna de
Besthmenerberg. Op de top genieten we even van het geweldige uitzicht. De uitkijktoren beklimmen we tot halverwege en kunnen daardoor in de verte al de
Archemerberg zien liggen. Dit is ons volgende oriëntatiepunt. Eerst komen we nog door Nieuwebrug heen. Vooraf hadden we dit gezien als een mogelijke plaats om te eten. Het is half vijf, nog veel te vroeg en we willen voor donker bij ons BB-adres aankomen. Afspraak is ook dat we daar kunnen eten.
Door een heide veld loopt het pad flink omhoog naar de ca 80 meter hoge top van de Archemerberg. Het oriëntatiepunt met aanwijzing in diverse richtingen van omliggende plaatsen bekijken we aandachtig. We ontdekken in welke richting de Lemelerberg ligt, maar zien de top niet. Deze ligt verscholen tussen of achter de bomen.
Het begint al wat te schemeren. We lopen flink door. De routebeschrijving naar ons BB-adres heb ik bij me als bijlage in de mail. Daar kijken we wel naar als we bij de Lemelerberg zijn. Tot onze grote verbazing gaat het Pieterpad niet over dit bekende punt, maar loopt er onderlangs richting Lemele. Jammer hoor. We realiseren ons dit pas als we een bordje met Barg Willem tegenkomen. Dan maar direct naar het slaapadres met de belofte morgen alsnog de Lemelerberg te beklimmen. Rond zes uur komen we aan, de gastvrouw staat ons al op te wachten. Na een hartelijk welkom toont ze ons de kamer en badkamer. Rond zeven uur schotelt ze ons een heerlijk drie gangen diner voor in een Engels ingerichte boerenkeuken. We laten ons lekker verwennen en duiken daarna op tijd het bed in om de vermoeide spieren voldoende rust te gunnen.
Alle foto's van de etappe Hardenberg - Lemelerberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten