Dag 3: Zuid-Laren - De Vier Linden

De wekker gaat al vóór half acht. Beetje stijfjes maar een warme douche doet onze spieren goed. We willen per se de bus van 8.25 naar Zuidlaren halen. Wel even een snelle Jelle wegwerken zodat we niet met lege maag op pad hoeven. Bij de bushalte overvalt de eerste korte bui ons. In Zuidlaren is de bakker al open. Er zijn nog geen Pieterpad puntjes beschikbaar, maar met zes mueslibollen in de tas gaat het ook lukken. De eerste wordt direct opgepeuzeld.

Zuidlaren kent meerdere groene brinken. Slingerend langs deze brinken verlaten we het dorp en betreden al gauw Dennenoord, een terrein met kliniek en paviljoens voor psychiatrische patiënten.

Langs een hertenkamp verlaten we Dennenoord en naderen Schipborg, alwaar een prachtig restaurant met terras gelegen is aan de Drentsche Aa. Helaas is het restaurant nog niet open, geen koffie dus. Slingerend langs de Drentsche Aa gaat het Pieterpad verder naar Gasteren. We steken de beek over via een wankel bruggetje. Even een fotoschoot om dit natuurschoon vast te leggen. De naam van de Drentsche Aa wijzigt afhankelijk van de plaats waar je bent. Op een bepaald moment heet het het Anlooërdiepje. Via een rooster en vlonder betreden we dit beeldschone natuurreservaat en ontdekken daar warempel de eerste orchidee.

Voor we in Gasteren arriveren passeren we eerst nog de Gasterse Duinen. Na wat zoeken vinden we de juiste afslag vanaf de picknickbank. Een brede strook heidegebied met een ware heuvel die we moeten beklimmen. Aan het eind ontdekken we een hunebed. Hier slaan we af en ontdekken een tweede deel haaks op de Gasterse duinen. Een korte poos lopen we samen op met een man uit Zuidlaren die meerdere keren per jaar het traject Zuidlaren – Rolde vv loopt en de schoonheid van het gebied met ons deelt. Vlak voor Gasteren begint het weer wat te regenen. Tijd voor een cappuccino met appeltaart en wat rust. Op de Buienalert kijken we wanneer we weer verder kunnen gaan. Gasteren uit op weg naar Rolde waar we verwachten rond 14 uur aan te komen. Al pratend over het werk (nee toch, in je vrije tijd) missen we een afslag en moeten weer een stuk teruglopen voor we langs een autoweg echt het Ballooërveld op kunnen gaan. Dit is een ruw voormalig militair oefenterrein. Oude grafheuvels, een urnenveld, brede karresporen herinneren aan het verleden. Nog voor 14 uur komen we aan in Rolde.

Bij een natuurmuseum genieten we van een kop koffie op het terras en maken plannen voor de rest van de dag. Het wisselende weer, blauwe luchten en af en toe een beetje buiig, weerhoudt ons er niet van om door te gaan. Doel is de Vier Linden. Deze herberg is volgens de vrouw van het museum te Rolde gesloten, maar de bushalte zou er nog wel zijn. Via 9292 geen informatie over bustijden te vinden. Dat betekent: op de gok lopen met het risico helemaal door te moeten naar Schoonloo. Die gok nemen we. Nadat we de kerk van Rolde gepasseerd zijn wandelen we de volgende paar kilometers langs een oud spoorweg tracé. Nadat we onder het viaduct van de N33 zijn gelopen slaan we rechts af en gaan via diverse overstapjes dwars door de weilanden. Wat een schitterend rustgevend gebied. Al slingerend passeren we een bomengroep met een bank eromheen, velden vol met koeien (en een stier met wensen) en een oversteek over het Andersche Diep. Nu is er een bruggetje maar de restanten met stenen waarover vroeger het water over gestoken werd is nog zichtbaar. We zijn diep onder de indruk.

Uiteindelijk komen we op een pad dat langs al deze weilanden verder loopt. In de verte horen we nog steeds de stier loeien. Na een lang zandpad en oversteek van een fietspad gaat het pad verder door de bossen, het Gasselterveld. Een lange bosweg van vele kilometers volgt. Nog even rusten en een mueslibol verorberen voor de laatste loodjes. Onderweg nog een vennetje in het bos. Het laatste deel van het traject is opener door veel boskap. Bij de bushalte aan de weg bij De Vier Linden merken we dat de bus toch gaat, maar pas over 40 minuten zal komen. Het is behoorlijk fris en winderig. We besluiten beschutting te zoeken bij een halte verderop in Papenvoort. Met de bus komen we rond 18.00 uur aan in Assen. Einde van drie mooie wandeldagen, waarbij het weer achteraf flink is mee gevallen en we genoten hebben van de prachtige afwisselende natuur.

Alle foto's van etappe Noord Laren - De Vier Linden

Dag 2: Wieringerschouw - Noord Laren

Uitgerust staan we om 7.30 uur op en werpen een blik naar buiten. Het is droog, maar de tuinstoelen zijn nog nat. Niets gemerkt van regenval en ook niet van een kukelende haan. Deze blijkt de nacht in het donker te hebben doorgebracht. Aardig van de gastheer om daaraan te denken. Ontbijt maken we zelf klaar: verse sinaasappelsap, eitje en broodjes uit de oven. Prima verzorgd. Nog wat brood smeren voor onderweg, de afwas doen en rond 9 uur op pad. Regenhoes voor de zekerheid over de tas en jas aan.

Vanaf Wierum lopen we dwars door het land langs de Paddepoelsterweg naar Groningen. Na oversteek van het Van Starkenborghkanaal zien we de gebouwen van het Zernikecomplex al liggen. Bekend terrein voor ons. We passeren de Noorderbegraafplaats en het Noorder station en gaan door de Moesstraat naar het Noorderplantsoen. De afstand valt ons enorm mee, was dit altijd maar zo’n kort stuk? Het Pieterpad loopt door het Noorderplantsoen langs de muziekkapel en de vijver richting het Reitdiep. Sentimenten worden volop opgehaald tijdens het wandelen.

We passeren het schip van de ouders van mijn schoonzoon en verderop bij de Brugstraat het studentenhuis waar mijn vriendin kort gewoond heeft, en lopen verder richting de A-kerk. Hier slaan we af naar de Vismarkt. Zowel op dit plein als die bij de Martinitoren staat het vol met kermisattracties. We wijken even af van de route om wat meer van de voor ons bekende stad te zien. Kop koffie, uiteraard in de Drie Gezusters, en even om de Martini toren en door het plantsoen erachter. Ogenschijnlijk lijkt er weinig veranderd. Via de Folkingestraat wandelen we richting het museum bij het station. Tot onze verbazing komen we langs een Synagoge. Nooit opgevallen in de studententijd. Via de Emma brug buigen we af naar het zuiden en lopen langs het Noord-Willemskanaal.

Het eerste stuk loopt parallel aan de snelweg naar Assen, die er in onze tijd nog niet was. In dit deel van de stad en verderop bij de Hoornse plas zie je wel de groei van de stad en tekenen de veranderingen zich duidelijk af. Het pad slingert langs het Hoornse dijkje richting Haren. Kort schuilen we voor een pittige bui. Aan de Hoornse plas en het Paterswoldermeer hebben we vroeger menig uurtje doorgebracht. Goed te doen op de fiets vanuit de stad. Ik herinner me mijn rijexamen die langs het meer ging. De Meerweg weet m’n vriendin aan te vullen.

We bewonderen het schutsluisje met de poldermolen de Helper en het uitzicht over het meer. Het Hoornse Diep (plaatselijke naam voor de Drentsche Aa) gaat over in het Noord-Willemkanaal. Het kanaal werd gegraven in de bedding van de Drentsche Aa waar het dijkje langs kronkelt . Na deze prachtige wandeling over het dijkje snakken we naar koffie. Even pauze inlassen en de voeten rust gunnen, dit vlak bij de brug waar we het kanaal over moeten steken naar Haren. Weer een mijlpaal gehaald, het weer houdt zich nog steeds goed. Wolken, een spetter af en toe en een zonnetje wisselen elkaar af. Langs de rand van het dorp gaat het pad richting de spoorbrug bij Onnen en de Appèlbergen. Af en toe is het oppassen dat we niet op het Drenthepad verzanden. Deze kruisen we diverse keren.

Het loopt vlot door en al rond 16 uur komen we aan bij ons tweede overnachtingsadres hotel Blankehoeve te Noordlaren. Het Pieterpad loopt zo ongeveer over het erf van het hotel, dus dat was goed uitgekozen! Het zonnetje breekt steeds meer door, blauwe luchten lokken naar buiten. Met nog genoeg tijd en energie over besluiten we alvast de 6,5 km naar Zuidlaren te lopen. We droppen onze bagage en lopen verder via het Noordlaarderbos. Je merkt duidelijk aan het landschap en de boerderijen dat je in Drenthe bent.

Kenmerkend zijn de hunebedden die we langs de route zien. Die mogen we niet missen en leggen ze vast op de gevoelige plaat. Plotseling verandert het weer als we door Midlaren lopen. Het begint te regenen en vlakbij de Steenakker waar een hunebed verborgen ligt pal naast een oude boerderij begint het te hagelen. Zo nat zijn we nog niet geweest. Schuilend onder de bomen bij het hunebed bestuderen we de app Buienalert en bemerken dat het niet al te lang zal duren. Zodra het weer kan wandelen we verder naar Zuidlaren. Een dorp met vele groene brinken. We eindigen op een terras op de hoofdbrink met een glaasje port. Hier starten we morgen weer. Op de hoek een bakker die ons ontbijt warm kan verzorgen. Na 18:00 uur rijden er geen bussen meer, dus een diner in Zuidlaren zit er niet in. Dus nu met de bus terug voor het diner in ons hotel. Geen menukaart, en de bediening oogt chic. Het restaurant bijna leeg. Liever hadden we in Zuidlaren zelf een restaurant gezocht. Maar het eten is prima en goed verzorgd. Voldaan betrekken we onze kamer. Nog wat zappen maar opnieuw teleurgesteld in het TV aanbod duiken we op tijd het bed in voor een goede nachtrust.

Alle foto's van etappe Wierumerschouw - Noord Laren

Dag 1: Pieterburen – Wierumerschouw

Na enkele andere LAW- en streekpaden nu dan de start van het bekende Pieterpad. Drie dagen wandelen, spannend hoe dat gaat bevallen. Maandagmorgen vroeg ondernemen we de lange reis naar Pieterburen met vele overstappen voor trein en bus. In Zwolle treffen we elkaar en reizen we samen verder. Goed voorbereid want de weersvoorspelling is deze dag goed, maar de twee dagen erna wordt erg veel regen voorspeld. De reis naar Pieterburen verloopt zeer voorspoedig.

Om 11 uur in Pieterburen. Het eerste wat opvalt is een paal met richtingaanwijzers bij het startpunt. Hier staat nu dat de afstand tot de Sint Pietersberg 464 km is, maar volgens ons boekje is dit inmiddels 481 km. Geen punt, we wandelen voor ons plezier. Na een kopje koffie gaat de rugzak op en dan op pad naar de eerste overnachtingsplaats in Wierumerschouw, ca. 20 km te gaan.
De meeste dorpjes in Groningen zijn gebouwd op wierden (kleine heuvels) ter bescherming tegen het water. Ook de zeedijken helpen tegen overstromingen zoals in het verleden diverse malen is gebeurd. Ook Pieterburen heeft hiermee te maken gehad. We lopen Pieterburen uit langs de molen “De Vier Winden” en slaan af richting zuiden. Droog, beetje winderig maar een prachtig landschap. Om het kale landschap enigszins te onderbreken en het weghalen van boomsingels en andere boombegroeiing te compenseren is het Oosterbos geplant.

Na deze afwisseling komen we in het dorpje Eenrum, een gaaf dorp met een kerk, enkele bijzondere waterpompen waaronder het bekende “Rode Pompke” verspreid over het dorp en een prachtig haventje. We wijken even van de route af om dit schilderachtige dorp helemaal te bekijken.

Op weg naar Winsum passeren we bij Mensingeweer een hoge brug: “Til” over de vaart tussen Winsum en Ulrum met de stellingmolen “Hollands Welvaart” ernaast. Prachtig. En wij maar denken dat het hoge noorden bestaat uit aardappel- en koolzaadvelden.

Het volgende dorp is Winsum. Hier waren we vanmorgen al omdat vanaf Winsum de bus naar Pieterburen vertrekt. Nu hebben we de gelegenheid om het dorp wat beter te bekijken.

Eigenlijk bestaat het uit twee dorpen, gescheiden door het Winsumerdiep. Het noordelijk deel heet Obergum, het zuidelijk dus Winsum verbonden door een hoge Jeneverbrug met aan weerszijde cafés. Twee prachtige molens en een bijzondere kerk om te bewonderen, kortom een dorp dat de moeite waard is om even rond te kijken. We lopen verder naar het zuiden richting Garnwerd aan het Reitdiep.
In Wierumerschouw is er geen gelegenheid om te dineren, dus gaan we in Garnwerd op zoek naar een eetplek. We bewonderen eerst het dorp waar iedere straat vernoemd lijkt te zijn naar burgemeester Brouwer, met naar zeggen het smalste straatje van Nederland.

Dan is het tijd om een terras aan het water te pakken van waaruit we het ophalen van de brug nog diverse keren kunnen meemaken. Het is warm genoeg in de beschutting van het glas om het terras. Genieten in het zonnetje van een goede shoarma schotel met frietjes en sla en een glaasje rode wijn, de dag kan niet meer stuk.
Van hieruit door naar ons slaapadres De Wierumerstee, een verbouwd onderkomen naast de boerderij. Nog zo’n 6 km te gaan. Na Garnwerd is er een tijdelijke wijziging in de route. Helaas komen we daardoor niet langs de Wetsinger schutsluis.

Ondanks de route wijziging komen we wel langs Oostum, een dorpje dat je niet mag missen. Een kerk op een wierde, zeer duidelijk afgetekend, met daar omheen een begraafplaats. Het geheel ligt duidelijk een stuk hoger dan de huizen er omheen. Even om de kerk heenlopen om deze indruk vast te leggen. Na Oostum passeren we al snel een villa “Klein Reinghestede” met aan de overkant een monumentale boerderij. Al pratend over de betekenis van deze naam missen we een afslag en lopen verder over de Oostumweg. Ook langs deze weg kom je wel uit in Wierumerschouw. Hier worden we heel hartelijk ontvangen door de gastvrouw die ons wegwijs maakt in het prachtige van originele elementen voorziene nachtverblijf. Koelkast vol voor een stevig gezond lekker ontbijt. Eerst wat drinken en dan toch nog maar even het originele stuk Pieterpad lopen van hieruit naar Oostum . Dit pad heet de Dode Laan en loopt naar het kerkhof van Oostum. Fijn om dit mooie deel van het Pieterpad alsnog even mee te pakken. We komen uit op het kruispunt bij de villa Klein Reinghestede en zien nu hoe we de merktekens hebben gemist. Terug in het verblijf zakken we met koffie en thee neer op de bank voor de TV. Al voor 22 uur duiken we het riante bed in en maken een lange nacht. Op een enkel wolkje, spettertje en frisse wind na is deze dag geweldig en droog verlopen.

Alle foto's van etappe Pieterburen - Wierumerschouw