Dag 2: Wieringerschouw - Noord Laren

Uitgerust staan we om 7.30 uur op en werpen een blik naar buiten. Het is droog, maar de tuinstoelen zijn nog nat. Niets gemerkt van regenval en ook niet van een kukelende haan. Deze blijkt de nacht in het donker te hebben doorgebracht. Aardig van de gastheer om daaraan te denken. Ontbijt maken we zelf klaar: verse sinaasappelsap, eitje en broodjes uit de oven. Prima verzorgd. Nog wat brood smeren voor onderweg, de afwas doen en rond 9 uur op pad. Regenhoes voor de zekerheid over de tas en jas aan.

Vanaf Wierum lopen we dwars door het land langs de Paddepoelsterweg naar Groningen. Na oversteek van het Van Starkenborghkanaal zien we de gebouwen van het Zernikecomplex al liggen. Bekend terrein voor ons. We passeren de Noorderbegraafplaats en het Noorder station en gaan door de Moesstraat naar het Noorderplantsoen. De afstand valt ons enorm mee, was dit altijd maar zo’n kort stuk? Het Pieterpad loopt door het Noorderplantsoen langs de muziekkapel en de vijver richting het Reitdiep. Sentimenten worden volop opgehaald tijdens het wandelen.

We passeren het schip van de ouders van mijn schoonzoon en verderop bij de Brugstraat het studentenhuis waar mijn vriendin kort gewoond heeft, en lopen verder richting de A-kerk. Hier slaan we af naar de Vismarkt. Zowel op dit plein als die bij de Martinitoren staat het vol met kermisattracties. We wijken even af van de route om wat meer van de voor ons bekende stad te zien. Kop koffie, uiteraard in de Drie Gezusters, en even om de Martini toren en door het plantsoen erachter. Ogenschijnlijk lijkt er weinig veranderd. Via de Folkingestraat wandelen we richting het museum bij het station. Tot onze verbazing komen we langs een Synagoge. Nooit opgevallen in de studententijd. Via de Emma brug buigen we af naar het zuiden en lopen langs het Noord-Willemskanaal.

Het eerste stuk loopt parallel aan de snelweg naar Assen, die er in onze tijd nog niet was. In dit deel van de stad en verderop bij de Hoornse plas zie je wel de groei van de stad en tekenen de veranderingen zich duidelijk af. Het pad slingert langs het Hoornse dijkje richting Haren. Kort schuilen we voor een pittige bui. Aan de Hoornse plas en het Paterswoldermeer hebben we vroeger menig uurtje doorgebracht. Goed te doen op de fiets vanuit de stad. Ik herinner me mijn rijexamen die langs het meer ging. De Meerweg weet m’n vriendin aan te vullen.

We bewonderen het schutsluisje met de poldermolen de Helper en het uitzicht over het meer. Het Hoornse Diep (plaatselijke naam voor de Drentsche Aa) gaat over in het Noord-Willemkanaal. Het kanaal werd gegraven in de bedding van de Drentsche Aa waar het dijkje langs kronkelt . Na deze prachtige wandeling over het dijkje snakken we naar koffie. Even pauze inlassen en de voeten rust gunnen, dit vlak bij de brug waar we het kanaal over moeten steken naar Haren. Weer een mijlpaal gehaald, het weer houdt zich nog steeds goed. Wolken, een spetter af en toe en een zonnetje wisselen elkaar af. Langs de rand van het dorp gaat het pad richting de spoorbrug bij Onnen en de Appèlbergen. Af en toe is het oppassen dat we niet op het Drenthepad verzanden. Deze kruisen we diverse keren.

Het loopt vlot door en al rond 16 uur komen we aan bij ons tweede overnachtingsadres hotel Blankehoeve te Noordlaren. Het Pieterpad loopt zo ongeveer over het erf van het hotel, dus dat was goed uitgekozen! Het zonnetje breekt steeds meer door, blauwe luchten lokken naar buiten. Met nog genoeg tijd en energie over besluiten we alvast de 6,5 km naar Zuidlaren te lopen. We droppen onze bagage en lopen verder via het Noordlaarderbos. Je merkt duidelijk aan het landschap en de boerderijen dat je in Drenthe bent.

Kenmerkend zijn de hunebedden die we langs de route zien. Die mogen we niet missen en leggen ze vast op de gevoelige plaat. Plotseling verandert het weer als we door Midlaren lopen. Het begint te regenen en vlakbij de Steenakker waar een hunebed verborgen ligt pal naast een oude boerderij begint het te hagelen. Zo nat zijn we nog niet geweest. Schuilend onder de bomen bij het hunebed bestuderen we de app Buienalert en bemerken dat het niet al te lang zal duren. Zodra het weer kan wandelen we verder naar Zuidlaren. Een dorp met vele groene brinken. We eindigen op een terras op de hoofdbrink met een glaasje port. Hier starten we morgen weer. Op de hoek een bakker die ons ontbijt warm kan verzorgen. Na 18:00 uur rijden er geen bussen meer, dus een diner in Zuidlaren zit er niet in. Dus nu met de bus terug voor het diner in ons hotel. Geen menukaart, en de bediening oogt chic. Het restaurant bijna leeg. Liever hadden we in Zuidlaren zelf een restaurant gezocht. Maar het eten is prima en goed verzorgd. Voldaan betrekken we onze kamer. Nog wat zappen maar opnieuw teleurgesteld in het TV aanbod duiken we op tijd het bed in voor een goede nachtrust.

Alle foto's van etappe Wierumerschouw - Noord Laren