Na ruim 2,5 uur reistijd vertrekken we rond 10 uur vanuit Swolgen. Vanuit het dorp lopen we richting Schuitwater, een prachtig natuurgebied rond laagland gebied van de Maas. Eerst werpen we nog een blik over onze schouder naar de prachtige kerk die boven de daken van Swolgen uitsteekt. Na een aantal kilometers door de Swolgender Heide komen we bij de broekbossen. Via planken vlonders lopen we door het natuurgebied Schuitwater heen. Wat een indrukwekkende schoonheid. Langs het Schuitwater lopen we naar Zwaanenheike. Vlak bij de afslag zien we een bordje met vermelding van een Bakkerij-lunchroom. Aantrekkelijk om even een kop koffie te drinken. Bij iedere bocht denken we er te zijn, helaas is de afstand langer dan verwacht. Uiteindelijk komen we terecht in Lottum en moeten nog een hele buitenwijk door voor we de bakkerij vinden. We zijn nu echt wel aan koffie-mét-vlaai toe, maar die smaakt dan ook heerlijk!
Via een alternatief pad proberen we zo snel mogelijk weer op de Pieterpad route te komen. Ondertussen passeren we grote velden vol met Afrikaantjes, een kleurrijk schouwspel. Door de Houthuizerheide lopen we het gelijknamige dorp binnen, waar we een bezoekje brengen aan de buurtkapel, opgericht als dank voor het goed doorstaan van de oorlog. Verder op weg naar Grubbenvorst passeren we huis Kaldenbroek, nu een pleisterplaats voor vermoeide wandelaars.
Aan de rand van Grubbenvorst staat het Ursulineklooster uit 1860. In het grasveld ervoor staat een beeltenis van drie witte asperges. In het zonnetje op een bankje eten we even een boterham.
Na het dorp steken we met een voetveer de Maas over. Door de Maascorridor wandelen we richting Venlo. Het water is laag genoeg om dicht bij de oever te lopen. Wel betrekt de lucht en voelen we af en toe een spetter.
Net nadat we bij Genooi onder de snelweg zijn doorgelopen, zien we twee kapelletjes. De oorspronkelijke uit 1631 trekt veel bedevaartgangers. Via het laatste stuk van de uiterwaarden, de Oce-weerd, arriveren we in Venlo. Hier zijn veel bijzonderheden te zien, de moeite waard om hier en daar van de route af te wijken en wat om te lopen. Het centrum bevat een schitterend renaissancestadhuis. Ook in de St. Martinusstraat bewonderen we enkele oude renaissancehuizen. In dezelfde straat staat de Grote Martinuskerk . Via de Parade, achter de kerk langs, komen we op de route naar het station. Ondertussen peilen we de restaurantjes voor later die avond. Langs het postkantoor, Limburgs museum en station gaan we op weg naar Tegelen. Dat moet toch een peulenschil zijn. Het stuk langs het station is saai en hinderlijk met langsrijdende auto's. We zijn dan ook blij als we afslaan de bossen in.
Via de Bovenste Molen lopen we omhoog. De bewegwijzering is gewijzigd, het is even zoeken naar de juiste route van het Pieterpad.
Volgens de beschrijving moeten we een slagboom passeren en de Jammerdaalsche Heide opgaan. Langs enkele voormalige groeven , gebruikt voor zand en kleiwinning, komen we op een punt waarbij de markering afwijkt met de beschrijving in ons boekje. Een behulpzame man vertelt ons dat sinds 2012 de A74 het gebied doorkruist. Oei, we hebben verzuimd een update op internet na te kijken. Slechts op één plaats kun je via een fietsbrug de snelweg oversteken. Na wat ronddwalen, via een pad langs de snelweg omheind met een hoog hek, vinden we uiteindelijk de toegang tot de brug. Op onze geweldige richtingsgevoel afgaand komen we bij Tegelen. Met de gps, het boekje en een straatnaam Kaldenkerkerweg lopen we richting klim park “Klein Zwitserland” het dorp Tegelen vanuit de juiste kant in. Met de beschrijving vinden we nu simpel het busstation met de lijn naar Venlo.
Op weg naar Venlo komen we langs het treinstation Tegelen, een optie om de volgende keer deze lijn te pakken om sneller weer bij het startpunt te komen. Op het plein bij het prachtige stadhuis genieten we na.
Alle foto's van de etappe Swolgen - Tegelen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten