De hele week zijn de weersvoorspellingen slecht, ca 80-90% regen. Toch besluiten we onze tweedaagse door te zetten. Het hotel in Roermond is gereserveerd. Vanuit station Tegelen lopen we richting Glazenapstraat, waar we weer op de route kunnen aanhaken.
Een clubhuis lijkt open en aantrekkelijk om eerst een kop cappuccino te nuttigen. De oudjes van de club blijven echter verdiept in hun eigen zaken en lijken niet bereid ons van koffie te voorzien. Teleurgesteld, zonder koffie, gaan we maar op pad.
Het mooie deel waar we door heen lopen fleurt ons direct op. Een onverhard pad door bosgebied. Plots staan we voor een zandafgraving. Bordjes ontbreken en op basis van de gps lopen we er omheen en komen uiteindelijk weer op het Pieterpad. Pas hier zien we borden met omleiding, beetje laat. Veel zien we niet van het Holtmuhle, een landgoed op het grensgebied met Duitsland. Ongemerkt komen we terecht in het Brachterwald. Hoog langs een richel lopen we door het bos, de Peelrandbeuk, ontstaan door een aardbeving in 1992. Prachtig wat een diepte en een indrukwekkend pad waarover we onze weg vervolgen op de grens met Duitsland.
Vele kilometers volgen door het Duitse woud, lange rechte paden, op weg naar de Witte Steen. Op deze grensovergang vinden we ons eerste rustpunt. Gezeten op een terras in de zon, wie had dat nu gedacht met de weersvoorspelling in het achterhoofd. De jas is allang in de tas verdwenen. Jammer van de herrie gemaakt door machines rond het restaurant. We rekenen uit dat we iedere 7-8 km een rustpunt kunnen nemen om zo het traject in stukken te delen met genoeg rust onderweg.
Na de koffie lopen we verder door het Duitse woud, soms afgewisseld door een stuk met uitzicht over akkerbouw, vooral prei.
Hier en daar komen we stenen monumenten tegen langs de weg. Ook passeren we een natuurgebied in ontwikkeling, met een uitgegraven waterplas. Het begint iets te miezeren maar niet genoeg om de jas aan te trekken. Vlak voor het dorp Swalmen lopen we langs het riviertje de Swalm dat kronkelt door het landschap. Een bloemenzee langs de berm of op een eilandje in de rivier, zeer kleurrijk. Ooit hebben we hier gewandeld tijdens een tweedaags traject ook door Duitsland, maar echt herkennen doen we het niet.
Als we Swalmen inlopen passeren we het beeld van de Heilige Lambertus op de stenen kerkbrug. Op het plein voor het raadhuis zakken we neer op een terras. Hier genieten we van een pittige kop mosterdsoep met stukjes brood met kruidenboter en tomatenpasta erbij. Dat geeft weer energie. We zijn al over de helft van het dagtraject. Na nog eens met verwondering naar het raadhuis in renaissancestijl te hebben gekeken vervolgen we de route. Net buiten Swalmen passeren we het kasteel Hillenraedt, ooit bezit van de heren Swalmen en Asselt. We wandelen om het dorp Boukoul heen en gaan op zoek naar een oud stukje romeinse weg. Bij het zien van een herinneringsbord realiseren we ons dat we al op deze oude weg lopen. Niet dat het verschilt van de eerdere wegen, het is meer het idee dat hier vroeger romeinen hebben gelopen of met paard en wagen zijn langsgetrokken. Via een stuk verharde weg komen we langs een adellijke boerderij, Zuidewijk Spick. Vlak daarna buigen we links en lopen door een griezelig smal pad tussen twee met prikkeldraad afgezette velden door. De heer van de boerderij heeft zeker niet een weg geduld over zijn landgoed, pesterij om wandelaars er zo omheen te sturen. Met de boerderij in de rug buigen we zuidwaarts richting Maalbroek en nog even verder naar Spik. Bij een boerderij is een lieflijke pleisterplaats en groentewinkel. We worden heerlijk verwend met een kop koffie en een likeurtje erbij. Dat geeft genoeg energie voor het laatste stuk naar Roermond.
Langs de rand van Roermond lopen we naar het zuiden waarbij we de IJzeren Rijn passeren. Over dit stuk spoor is nog steeds onenigheid met België, dat het traject weer in werking zou willen stellen. Dit in tegenstelling tot Nederland, die kiest voor behoud van het prachtige landschap. Uiteindelijk komen we rond 18 uur aan in Melick. Met de bus gaan we naar het hotel vlak naast het station. Aan het gezellige marktplein, waar onze kamer in een apart pand is ondergebracht, kiezen we een restaurant waar we heerlijk onbeperkt eten in Italiaanse stijl. Dat valt er goed in na een lange wandeldag. Moe duiken we rond 23 uur het bed in.
Alle foto's van de etappe Tegelen - Roermond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten