De volgende morgen, als we de straat oversteken naar het hotel voor ons ontbijt, regent het. Op de app buienalarm zien we dat de dikke strook bewolking naar het noorden trekt en wij straks naar het zuiden gaan lopen. Na een heerlijk ontbijt en een korte busrit naar het startpunt, begint onze tweede wandeldag. Nu wel met jas aan.
We lopen aan de zuidkant van Melick om nog iets te zien van de Roer en zo ook de drukke autoweg vermijdend. In de verte zien we al de torens van St. Odiliënberg. Langs Lorberg, een romeinse woonheuvel waar we niet veel van terugzien, wandelen we het dorp in. Vanaf de brug hebben we een prachtig uitzicht op het kasteel. Uiteraard maken we even een omweg om het kasteel goed te kunnen bewonderen.
Het dorp uitlopend gaan we richting het Sweeltje. Hier en daar zijn de paden flink voorzien van plassen waar we voorzichtig omheen lopen, af en toe glibberend. Het tempo wordt wat lager, maar de jas hebben we inmiddels uitgetrokken. Het Sweeltje verandert verder op in Vlootbeek, letterlijk plas-drasbeek, en dat merken we aan de drassigheid.
In Montfort wandelen we naar de bekende Catharinakerk. Als we daar aankomen begint het net te regenen. Op de hoek is een gezellig cafe met B&B. We nemen een stuk overheerlijke appel-abrikozenvlaai en worden gezelschap gehouden door de eigenaar van de zaak. Ze vertelt dat het met regelmaat gebeurt dat wandelaars die B&B hebben gereserveerd niet komen opdagen, zelfs niet afzeggen. Daardoor zit ze soms met lege kamers die ze anders had kunnen verhuren. Wie begrijpt dat nu, dat doe je toch niet, laks. De Catharinakerk kent een historisch verhaal maar is niet echt mooi. Net buiten Montfort lopen we langs een ruïne van een slot. Normaal open tegen betaling, nu gesloten.
We lopen verder langs een pad met aan de ene kant een bosrand en de andere akkerbouw, soms prei of iets wat op asparagus lijkt. We maken een foto om thuis op internet na te zoeken of we gelijk hebben en hier de beroemde asperges uit moeten komen. Verderop vinden we de Duivelskei verborgen half onder de bosrand, letters amper leesbaar.
Al slingerend door de akkerbouwpercelen stuiten we ook nog op een oorlogsmonument. Bij een plas aan de rand van het bos heerst enige bedrijvigheid van vissers. We maken wel wat foto's maar het is te nat om op een bankje te gaan zitten.
Langs de rand van het dorp Schilberg lopen we door naar Slek. Onze benen hebben een rust moment nodig. Zeer verbijsterd en teleurgesteld zijn we als alle drie de pleisterplaatsen gesloten zijn. Een broodjeszaak is net dicht, de overige gesloten wegens verbouwing en vakantietijd. Om toch even uit te rusten gaan we zitten op het terras van een gesloten restaurant en eten ons broodje op. Dan maar hopen op koffie verderop in Millen.
Langs kleinschalige landbouwgebieden naderen we de Duitse grens en wandelen opnieuw een flink stuk door Duitsland. Onderweg begint het serieus te regenen en gaan toch echt de jassen aan. In Isenbruch waar we net doorheen lopen, schuilen we onder een afdak van een huis. Na enige minuten gaan we verder naar Millen. Hier wordt opnieuw onze hoop op koffie de grond in geboord. Gelukkig is het droog geworden en kan de jas weer uit. Het enige mooie wat we in de verte kunnen zien is het kasteel. Buiten het dorp om zoeken we nog even naar een pleisterplaats, tevergeefs.
Zo aan het eind van dag twee, met meer dan 50 km in de benen, valt het niet mee. Toch houden we de moed erin en zien de eerste gebouwen van Sittard in de verte aan de horizon verschijnen. Lang blijven we lopen door bebost gebied tot we echt de stad in gaan. Hier wandelen we langs de Geleenbeek, de langste beek van Nederland, tot bijna helemaal in het centrum. Sittard kent veel mooie gebouwen en een gezellig marktplein. We zijn nu te moe om daar veel aandacht aan te schenken, iets voor de volgende keer. Via de Schootsvelden met uitzicht op een klooster en kerk bereiken we het marktplein. Moe maar voldaan, en trots op onszelf met ca 64 afgelegde kilometers, genieten we van een speciaal biertje en een warme hap. Met nog een treinreis voor de boeg vertrekken we niet al te laat naar huis. Nog twee trajecten, ca 37 kilometer te gaan, om het Pieterpad uit te lopen. Dat bewaren we voor eind oktober 2013.
Alle foto's van de etappe Roermond - Sittard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten