Dag 9: Holten - Vorden

In deze periode van het jaar is het al om 5 uur donker. Om na 29 km op tijd in Vorden aan te komen hebben we dus afgesproken om vroeg, zo rond 9 uur in Holten te starten. Het dichtstbijzijnde café opent net, maar de koffie stellen we uit. Eerst flink de pas erin.

Het dorp Holten hebben we snel verlaten, nog een blik achterom en dan op naar de Beuseberg. Dit is een schitterend landschap van Overijsselse stuwwallen. Onderweg ontdekken we zelfs een grote kei met markeringsplaat.

Als we dit prachtige gebied verlaten lopen we tussen de akkerlanden door naar de A1, waarna we richting de Schipbeek wandelen. Schipbeek is een beek welke in het verleden diende als verbinding tussen Deventer en de Achterhoek. In de 20e eeuw is deze beek rechtgetrokken en voorzien van stuwen. Desalniettemin blijft het een schilderachtige route, zeker in deze tijd van het jaar met al die herfstkleuren. Over de stuwwal lopen we verder. Aan de horizon blinkt de zendmast Markelo. Vlak nadat we de beek zijn overgestoken passeren we een rustplaats op een boerenerf waar we zelf koffie kunnen zetten. Op een bankje voor het tuinhuisje genieten we van de koffie, stroopwafel en het uitzicht. Niet te lang want echt warm is het niet.

Het pad waarover we even later verder lopen heet de Vellerweg, een oude boerenweg uit ca. 1930. Veel zien we niet van de boerderijen die even oud zouden moeten zijn. Vlak voor de N332 slaan we links af en lopen Landgoed Verwolde in. Een uitstekende afwisseling met de stuwwallen en akkerlanden. Na enkele kilometers staan we voor een prachtig maar streng ogend landhuis “Verwolde”. Van onder de poort bewonderen we het huis en de tuin erom heen. Nu wijken we even van de route af om de Dikke Boom te zoeken. Dit is de dikste eik van Nederland. Via een rondwandeling door het park van Verwolde komen we uit bij de boom. Natuurlijk leggen we de grootte verhouding mens-boom vast op de gevoelige plaat.

De weg slingert verder over onverharde paden richting Laren (GLD). Het laatste stukje wandelen we over de pastorieweg met als bijzonderheid een hele oude dorpsschool en de Binnenhof, een 18e eeuwse pastorie. Midden in het dorp Laren ontdekken we een restaurant met uithangbord “Pieterpad Pleisterplaats”. Tijd voor een lunch, ja wel ze hebben zelfs een speciale Pieterpad lunch met tomatensoep, melk en toast met beenham en mosterd. Jammie, dat valt er goed in.

We zijn nu halverwege de tocht van vandaag. Na een wat langere pauze dan gebruikelijk stappen we flink door, tenslotte willen we graag voor het donker in Vorden aankomen. In de verte zien we Huis ’t Ross. Deze route bevat schitterende landhuizen.

Via de Dochterenseweg passeren we eerst de spoorlijn Zutphen – Hengelo en daarna het Twentekanaal. Na een paar honderd meter steken we de Berkel over, een belangrijk vaarwater tussen Zutphen en de Achterhoek. Ook hier wijken we even van het Pieterpad af.

Langs het water van de Berkel lopen we ca 500 meter en steken dan met een trekpondje de Berkel over. Via een klaphek staan we tegenover de Staringkoepel. De dochter van de dichter Staring heeft dit laten bouwen. De toegang is vrij, dus we nemen de tijd om de koepel ook van binnen te bekijken. Het uitzicht vanaf het balkon is geweldig met de Berkel die door het landschap stroomt en het punt waar we met de trekpond zijn overgestoken.In het gastenboek schrijven we een korte notitie. We zien dat we niet de eerste bezoekers van vandaag zijn. Het uitstapje naar de Staringkoepel is ook een echte aanrader.

Terug op de route wandelen we enkele kilometers langs een vrij recht pad door het productiebos de Veldhorst, met af en toe een open ruimte in het bos voor een boerderij of akker. Het is half 5 en het begint nu aardig schemerig te worden. De rand van het bos is bereikt en we naderen Vorden. Nog 2 km te gaan grotendeels langs een autoweg. Gelukkig maken we nog een kleine omweg langs huis De Bramel met een omliggend park. Gezien de tijd besluiten we om rechtstreeks naar het station te gaan en kasteel Vorden en de gedenkplaat met voetstappen van de oprichters van het Pieterpad voor de volgende etappe te bewaren.
In Arnhem sluiten we de dag af bij een Grieks restaurant. Vooruitkijken naar de volgende etappe moet wachten tot we deel 2 in handen hebben. Iets om naar uit te kijken voor 2013.

Alle foto's van de etappe Holten - Vorden

Dag 8 : Lemelerberg - Holten

Rond zeven uur wordt ik uit mezelf wakker en blijf nog even nasoezen tot half acht. Mijn vriendin laat ik nog even lekker slapen en neem eerst een uitgebreide douche. Als zij ook aangekleed is dalen we af naar de boerenkeuken waar de gastvrouw al een uitgebreid ontbijt heeft klaargezet. Al genietend en pratend realiseren we ons dat de tijd doortikt en het tijd wordt op pad te gaan.

Na een hartelijk afscheid wandelen we eerst naar de Lemelerberg. Deze berg ligt dus niet echt op de Pieterpad-route, maar natuurlijk willen wij er wel 'bovenop'.

De handen in de zakken en de kraag van de jas omhoog. Het is nog wel erg koud zo vroeg rond 9.30 uur. In het gras zien we een dikke laag rijp. Het uitzicht is prachtig, al is de Lemelerberg niet echt hoog.
Via een slingerend pad komen we langs het dorp Lemele. Veel zien we niet van het kleine dorp. Het pad gaat via deels onverharde, deels verharde wegen naar het Overijsselse kanaal. Dit was ooit een van de ontsluitingen van Twente (Zwolle - Deventer) en vooral van belang voor de textielindustrie.

Zo langzamerhand naderen we Hellendoorn. Wandelend langs kleurrijke paden in de bossen op de Eelerberg scheuren ineens een aantal crossmotoren ons voorbij. We kijken op de kaart wanneer ons pad van deze weg af gaat buigen en we deze ergenis achter ons kunnen laten. Helaas duurt det nog even voor we wer in het bos kunnen duiken.
We volgen een pad langs de Boksloot. Mest van Zwolle werd via deze sloot naar dit gebied vervoerd via door paarden getrokken trekschuiten langs het jaagpad en gebruikt voor de bebossing. Even is het stil. De beschrijving in de gids en de aanduiding van de route klopt niet helemaal. Met behulp van de gps bepalen we de richting en vervolgen de Noord Esweg tot aan Hellendoorn. Rechts ligt het Avonturenpark. Helaas komen ook de motoren weer langs.... Nu lijkt heel het gebied wel een en al avontuur met al die motoren die ons om de oren suizen.

Pas in Hellendoorn wordt het even stiller om ons heen. We genieten van koffie met appeltaart in het Bakkerij Museum, dat na vandaag het seizoen afsluit en voor de komende periode dicht gaat. Bij de supermarkt scoren we nog wat krentenbollen.
Goed voorzien vervolgen we het Pieterpad naar het zuiden richting Nijverdal. Als je denkt dat we hier rust vinden, vergeet het maar! De Hellendoornse Angels maken de bospaden onveilig. Diverse keren moeten we onder afzetlinten doorkruipen en kunnen we elkaar niet verstaan van de herrie. Een voorbijganger vertelt ons dat dit evenement 2x per jaar plaats vindt. Net pech voor ons dus. Nog lang galmt het geluid van de motoren na, Hellendoorn zal voor ons nog lang geassocieerd worden met motoren.....

Na het passeren van een spoorlijn, ’t Ravijn, komen we aan in Twilhaar. Voor de oorlog een werkkamp, in de oorlog een doorgangskamp voor joden. De toegangspoort tot het kamp en een monument is al wat er nog rest. Ook de nabij gelegen inmiddels ontbonden schaapskooi heette Twilhaar.

De Sallantse heuvelrug waar we deze twee dagen lopen is erg afwisselend. Na het bosgebied bereiken we een uitgestrekt heidegebied, de Haarlerberg. Even een korte pauze op een bank in het zonnetje. De twijfel ontstaat of we, gezien de stand van de zon, wel de juiste kant oplopen. Het pad is lang en de lust om te keren is klein. Gelukkig zijn we goed gelopen en bereiken we weldra de bossen van Noetselenberg. Langs een deel van de Oude Hellendoornseweg naderen we de Holterberg met een fantastisch kleurrijk uitzicht over heide en bos. Onze benen beginnen vermoeid te raken na twee wandeldagen over in totaal 7 'bergen' (zeven heuvelen lag toch in Gelderland??).

Nog zo’n 4 km te gaan naar Holten. Langs een onverharde beukenlaan passeren we een kruispunt van wandelpaden. Tijdens ons traject van het Marskramerpad zijn we hier ook langs gekomen en herkennen het punt. Ook het laatste stuk naar Holten is bekend, want in Holten hebben we overnacht tussen twee etappes van het Marskramerpad.

Het is zaterdag, de treinen rijden maar één keer per uur. We hebben tijd voor koffie in het nabijgelegen restaurant en reizen dan af naar Deventer voor een lekkere warme maaltijd. Agenda’s trekken en met de gids erbij plannen maken voor de laatste etappe uit deel 1 van het Pieterpad Holten – Vorden, ca 29 km.

Alle foto's van de etappe Lemelerberg - Holten

Dag 7 : Hardenberg - Lemelerberg

Twee dagen wandelen in het vooruitzicht. Voorspelling is droog zonnig maar koud weer. Op tijd op de trein om rond tien uur te kunnen starten. Geen tegenslag dit keer. Vanaf het station lopen we door Hardenberg. Verder op de route zijn weinig pleisterplaatsen opgegeven, dus eerst nog even een kop cappuccino en dan de pas erin.
Het eerste deel na de brug hebben we de vorige keer ook gelopen. Aan de overzijde van de Vecht, met uitzicht op Hardenberg, lopen we richting Heeze. Helaas wordt er gewerkt aan de oevers van de Vecht en worden we weer terug gestuurd richting stad. Aan de stadzijde wandelen we langs het water tot we weer via een kleine fietsbrug terug kunnen keren naar de oorspronkelijke route. Het is even zoeken door alle werkzaamheden, maar via een tunnel onder de N343 komen we op de juiste weg.

Een tijdje lopen we langs Heemse en kijken rond of we de erg oude Witte kerk (ca 762) kunnen spotten. Helaas blijft deze verborgen achter de huizen. Al slingerend door het natuurreservaat de Rheezermaten komen we in een prachtig esdorp uit: Rheeze. Hier vergapen we ons aan de rond de brink gelegen authentieke boerderijen met gevlochten rietpanelen aan de muren. Na Rheeze duiken we de bossen Diffelerveld in. We treffen het met het jaargetijde: al die prachtige herfstkleuren zijn een genot om te aanschouwen. Zeker met het zonnetje dat door de bladeren glinstert. Dit bos is aangelegd als productie bos, maar is met restjes stuifzand en jeneverbesstruiken, die we helaas niet konden vinden, een prachtig oud landschap.

De maag begint te rammelen, even energie opdoen op een bankje aan het water bij de stuw bij Junne. Hier wordt het Vechtdal overgestoken. Het is meer een ecologische verbindingszone dan een route voor de scheepsvaart. Het landgoed Junne ligt te ver van de route om te zien. Er volgt een pad van ca 1 km die slingerend door een heel afwisselend landschap van bossen, weilanden en rivierduinen loopt tot vlak bij Ommen. Het Pieterpad gaat niet door Ommen heen. Het Maarten van Rossumpad eindigt hier en Ommen komt ons dan ook bekend voor. In een restaurant met uitzicht op de brug laden we ons op met een kop koffie.

Het Pieterpad buigt bij Ommen naar het zuiden af richting Besthmen.

Vorig jaar heb ik hier een lang weekend doorgebracht en herken diverse plekjes. Via station Ommen bereiken we eerst het dorp Besthmen en beklimmen daarna de Besthmenerberg. Op de top genieten we even van het geweldige uitzicht. De uitkijktoren beklimmen we tot halverwege en kunnen daardoor in de verte al de Archemerberg zien liggen. Dit is ons volgende oriëntatiepunt. Eerst komen we nog door Nieuwebrug heen. Vooraf hadden we dit gezien als een mogelijke plaats om te eten. Het is half vijf, nog veel te vroeg en we willen voor donker bij ons BB-adres aankomen. Afspraak is ook dat we daar kunnen eten. Door een heide veld loopt het pad flink omhoog naar de ca 80 meter hoge top van de Archemerberg. Het oriëntatiepunt met aanwijzing in diverse richtingen van omliggende plaatsen bekijken we aandachtig. We ontdekken in welke richting de Lemelerberg ligt, maar zien de top niet. Deze ligt verscholen tussen of achter de bomen.

Het begint al wat te schemeren. We lopen flink door. De routebeschrijving naar ons BB-adres heb ik bij me als bijlage in de mail. Daar kijken we wel naar als we bij de Lemelerberg zijn. Tot onze grote verbazing gaat het Pieterpad niet over dit bekende punt, maar loopt er onderlangs richting Lemele. Jammer hoor. We realiseren ons dit pas als we een bordje met Barg Willem tegenkomen. Dan maar direct naar het slaapadres met de belofte morgen alsnog de Lemelerberg te beklimmen. Rond zes uur komen we aan, de gastvrouw staat ons al op te wachten. Na een hartelijk welkom toont ze ons de kamer en badkamer. Rond zeven uur schotelt ze ons een heerlijk drie gangen diner voor in een Engels ingerichte boerenkeuken. We laten ons lekker verwennen en duiken daarna op tijd het bed in om de vermoeide spieren voldoende rust te gunnen.

Alle foto's van de etappe Hardenberg - Lemelerberg

Dag 6: Coevorden - Hardenberg

Onze zesde etappe van het Pieterpad gaat van Coevorden station naar Hardenberg. Een voor ons relatief korte etappe van slechts 21 km. Omdat het zaterdag is willen we niet extreem vroeg ons bed uit. Na een treinreis van ca 3 uur drinken we in Coevorden eerst een kopje cappuccino met appeltaart voor we op pad gaan. Vanaf het station lopen we de stad uit. Onderweg, aan de rand van Coevorden, passeren we korenmolen De Arend.

We steken het kanaal de Lutterhoofdwijk over en slaan af richting de Poort van Drente.

Dit nieuwe natuurgebied is aangelegd als componensatie van oprukkend industrieterrein. Al lopend langs de Lutterhoofdwijk beklimmen we enkele heuvelruggen met mooi uitzicht over het landschap en het water. Educatieve bordjes langs de rand van het water vertellen iets over de geschiedenis van het landschap. Plots staan we voor de Poort van Drente. Dit is een kunstproject opgebouwd uit zwerfkeien. Volgens de gids zouden we langs een stenen beeldenroute komen. Deze zijn vast verborgen in het landschap want wij hebben geen enkel beeld meer gezien. Het onverharde pad volgen we richting het Afwateringskanaal. Door de turfwinning ontstond wateroverlast. Het kanaal is gegraven om overtollig water af te voeren.

Na het oversteken van het kanaal zien we in de verte nog meer bruggen liggen. Op het kruispunt van de Vecht met het kanaal Almelo- De Haandrik ligt de sluisbrug De Haandrik. Meerdere kanalen komen daar samen.

We passeren 5 bruggen en lopen verder naar Gramsbergen. Net aangekomen in het dorp begint het flink te regenen. Ondanks de slechte weervoorspelling hadden we tot dan toe een heerlijke zonnetje gehad. Een mooi moment halverwege om even te rusten. We duiken een gezellig terras op gelegen aan het water. Hier wachten we de bui af en nemen een heerlijke kop soep. Vanuit Gramsbergen gaat het pad verder naar Ane. Hier heeft een plaatselijke slag gewoed tussen boeren en het leger van de bisschop van Utrecht. Op een druk verkeerskruispunt slaan we af. Achteraf blijkt dat aan de andere kant van het kruispunt een monument te bewonderen was welke herinnert aan de Slag bij Ane. We waren al te ver doorgelopen en hebben dit monument gemist. Wel passeren we onderweg de oude dorpsschool van Ane. Inmiddels is er een nieuwe school gebouwd. De oude school is nu een woning met mooi gedecoreerde vensters. We lopen langs het erf en worden met bordjes gewezen op de aanwezigheid van Scharreltuinen.
Aan het eind van deze weg , niet ver voor Hardenberg, lopen we door het natuurreservaat Engelandsche bos. Vanuit dit bos komen we op de Jodenweg uit. Naast de Jodenweg is er ook een begraafplaats bewaard gebleven. Dit Jodenbergje ligt aan de dijk van de Vecht op steenworp afstand van Hardenberg. De toegangsweg over de dijk is versperd met hek en prikkeldraad. Even terug proberen we het langs een huis met kwekerij, helaas ook tevergeefs.

Hardenberg ligt aan de Vecht. Aan de kant waar we Hardenberg naderen is langs de Vecht een ecologische verbindingszone aangelegd. Hier lopen Hooglanders rond. Vanaf de fietsbrug, met vreselijk glinsterende steentjes, hebben we een prachtig uitzicht over de Vechtcorridor. Via een gezellig marktplein en winkelcentrum lopen we aan de Westkant de stad uit. Aan de overkant van het water kijken we terug op een prachtig plaatje van de stad met kerktorens en restaurant Troubadour. Vanaf hier vervolgen we de volgende keer het Pieterpad.

De markering loop door. In de veronderstelling dat dit naar het station gaat volgen we deze weg. Maar als we dan bij een industrieterrein komen pakken we de gps er maar bij om de juiste weg naar het station te vinden. Bij de chinees tegenover het station genieten we van een complete bami schotel. Na een gezamenlijke reis naar Arnhem scheiden onze wegen met de belofte dat we eind oktober weer twee dagen Pieterpad gaan lopen. Een heerlijk vooruitzicht.

Alle foto's van de etappe Coevorden - Hardenberg

Dag 5: Sleen - Coevorden

Om half negen staat de ontbijttafel klaar. Nog twee andere Pieterpad wandelaars schuiven aan. We nemen ruim de tijd om te genieten van het uitgebreide ontbijt. Zeer goed verzorgd. Ook lunchzakjes mochten we klaar maken als we dat wilden. Rond 9.30 trokken we de wandelschoenen aan , namen afscheid van de gastheer en vrouw en gingen op weg. Op de kaart hadden we al gezien dat het een traject met veel asfaltwegen zou worden. Zwaar lopen dus. En de weervoorspelling was ook niet echt gunstig. Rustig wandelen we het dorp uit en bekijken ondertussen nog even de beroemde pomp op de brink. Eerst maar eens de spieren wat warm lopen. Aan het originele dorp Sleen is een behoorlijke buitenwijk gebouwd, Hier lopen we doorheen voor we de weg naar Erm in slaan. Het dorp heeft ook een molen. Molen de Hoop is een 'tweedehandsje': de korenmolen kwam oorspronkelijk uit Amersfoort.

Vlak na het dorp genieten we nog even van niet-verharde bodem van het pad langs de akkers met uitzicht op de zuidkant van Sleen. Van het recreatiecentrum Ermerzand merken we niet veel.We lopen een 1,5 km langs de Jongbloedvaart tot deze uitkomt bij de Holsloot. Langs dit kanaal liggen enkele ontginningsboerderijen. Twee ijzeren draaibruggen zijn de pronkstukken over de vaart, waarvan een met brugwachter woning. Na oversteken van een van de bruggen ontdekken we nog een café. Deze deed vroeger dienst als pleisterplaats voor turfschippers en smokkelaars.

We buigen af van de vaart en lopen naar het gehucht Den Hool. Volgens de gids zouden we tot aan Coevorden geen koffie-gelegenheid of restaurant tegenkomen. In de gids werd wel aangegeven dat Den Hool zich tegenwoordig richt op authentieke ambachten en ook een theehuis zou hebben. Deze bleek niet meer te bestaan, maar wel was er een koffievoorziening in het dorp zelf. Begonnen met ijsverkoop en uitgebreid met koffie en thee. Zelfs wat gezellige bankjes om even te rusten. Dat kwam goed uit. Terwijl we daar zaten kwamen steeds groepjes wandelaars uit tegengestelde richting. Naar bleek een georganiseerde wandeltocht van ca 40 km. Na onze pauze kregen we het druk met begroeten van alle passerende wandelaars. Leuk is dat.

Al snel lopen we Dalerveen binnen en vlak buiten het lintdorp slaan we af richting Coevorden. Slechts een keer hebben we even moeten schuilen onder de bomen voor een klein buitje. De zon komt er steeds meer door en we prijzen ons gelukkig met de mazzel die we ook deze dag weer hebben.
Voorbij Dalerveen passeren we een Joods kerkhof, Eerst even rusten en wat eten bij een picknick bank en dan het monument bekijken. Slechts een recent graf (2003) is aanwezig op de begraafplaats waar wel een gedenksteen aangeeft dat Coevorden sinds de komst van een synagoge en begraafplaats deze functie heeft overgenomen.

Vlak voor Coevorden geeft een richting aanwijzer het recreatie centrum De Huttenheugte aan, maar veel zien we er niet van. Langs het Drostendiep lopen we Coevorden binnen. Eerst een stuk langs het Stieltjeskanaal, door het Van Heutszpark met watertoren richting het centrum. We passeren het voormalig slot van Coevorden en gaan op zoek naar het centrum. Het is nog vroeg, ca. 15:00 uur. Op een terras aan het plein maken we plannen: doorlopen naar Hardenberg, stad bekijken en dan vroeg eten of thuis eten. We besluiten tot de laatste optie. Veel meer te zien is er niet in Coevorden en de lucht betrekt. Terwijl we onze partners in kennis stellen van het besluit thuis te komen eten en wachten op de trein, barst er een flinke regenbui met onweer los. Dat gaf ons het gevoel dat we er verstandig aan hebben gedaan niet verder te lopen.

Na 5 etappen hebben we ca. 125 kilometer afgelegd, ongeveer een kwart van de totale Pieterpad afstand. Daar zijn we best trots op.

Alle foto's van de etappe Sleen - Coevorden

Dag 4: De Vier Linden - Sleen

Zoals wij als wandelaars gewend zijn plannen we efficiënt twee dagen Pieterpad wandelen in. Door een overnachting erbij te nemen besparen we onszelf veel gereis. Maar niet alles heb je zelf in de hand. Het missen van een bus aansluiting die maar 1x per uur gaat doordat een trein in Utrecht problemen met koppelen heeft, is een zure ervaring. Tijdens de treinreis onderzoeken we alvast escape mogelijkheden omdat we vrezen dat de geplande 30 km wandelen niet gaat lukken en we toch op ons slaapadres willen aankomen..... Wachtend op de volgende bus genieten we in Assen maar van een kop koffie. Je kunt het slechter treffen. Om 11.15 bereiken we De Vier Linden, het beginpunt van de wandeling.

Binnen 10 minuten hebben we het al warm zodat het eerste laagje kleding in de tas verdwijnt. De eerste paar kilometers worden we al verrast door een prachtig in bloei staande heide bij Meindersveen en Grolloërveld. Geen schaapskudde te bekennen maar wel stille vennen.
Als we de heide achter ons laten komen we in een ruilverkavelingsgebied terecht, met grootschalige percelen en uniforme boerderijen. Niet wat je van het “kneuterige” Drenthe verwacht.

Op weg naar Schoonloo lopen we door het Strubbenbos. Dit bos werd gebruikt voor aanlevering van hout. Houtgewin is nu niet meer nodig. Schoonloo is een klein esdorp met de bekende brink. Helaas zijn voorzieningen gesloten en verloor het dorp zijn agrarisch karakter.
Vanuit Schoonloo richting Schoonoord naar Sleen lopen we bijna alleen maar door bossen, af en toe afgewisseld met een stukje heide. Het is heerlijk zonnig weer en we lopen lekker door. De weg door het bos is lange tijd bedekt met keien. Bij het omspitten van de heide vroeger, werden de stenen en veldkeien (flinten) verzameld en voor aanleg van o.a. wegen gebruikt, de zgn. Flintenwegen. Hele stukken lopen we op de strook grond nààst dit type wegen, dat loopt net iets gemakkelijker dan over keien.

Een paar kilometer ten zuiden van Schoonloo passeren we een heide gebied De Tweelingen. De route voert langs de rand, dat is op zich wel jammer. Geen teken van Galloway runderen die hier horen te grazen.

Op weg naar Schoonoord merken we dat we toe zijn aan een boterham en zoeken naar een geschikt bankje. We passeren De Meeuwenplassen en stellen de pauze nog uit tot bij de enige in de gids aangegeven koffie voorziening “De Wenning”. Een selfsupporting gelegenheid. De keuken biedt ons echter niet veel meer dan koffie/thee (zelf zetten). De koelkast met frisse drankjes is leeg. Wel staan er stoelen en een tafel buiten en daar kunnen we toch in alle rust onze boterhammen opeten. Schoonoord zien we niet, we lopen door de bossen westelijk langs dit dorp. We steken het Oranjekanaal over en dan volgt een kilometerslang bosgebied van Boswachterij Sleenerzand, een voormalig stuifzandgebied. Door de vergissing met nummering in de gids lopen we nog een poosje te zoeken naar het Pieterpad monument. Het moet op een open veld staan en waar wij lopen is alles dicht begroeid.

Enigszins teleurgesteld lopen we door. Vele kilometers verder door de bossen en bladerend in de gids herinner ik me dat er op de website iets was gemeld over verwisseling van nummertjes. Nummer drie bleek twee te zijn en jawel hoor, daar was alsnog het Pieterpad monument ter ere van de bedenksters van het Pieterpad: Bertje Jens en Toos Goorhuis-Tjalsma. Een gedenkplaat aan de voet van een heuvel met monument. De route voert helemaal om de heuvel met monument heen.
Iets verderop zien we een afslag naar de “Papeloze kerk”. Nog eens 850 op en neer lopen voor een voorbeeldhunebed besluiten we niet te doen. Een volgend punt uit de gids is de Galgenberg. Een grote prehistorische grafheuvel volgens het bord bij een met gras en struiken overgroeide heuvel. Veel meer is er niet te zien.

Het is inmiddels na vijven. Gezien de tijd en de nog te lopen afstand besluiten we dat het haalbaar is om door te lopen naar Sleen waar we een B&B hebben gereserveerd. De bus was ook een optie geweest als escape, maar gelukkig blijkt dat niet nodig. In het laatste stuk bos stuiten we nog op een vliegtuigmonument. Namen van de 7 omgekomen bemanningsleden zijn verwerkt in restanten van de Britse bommenwerper. De laatste kilometers lopen we over een fietspad of geasfalteerde weg. In de verte zien we de kerktoren van Sleen liggen. Rond 18.30 komen we aan in het dorp en m.b.v. googlemaps ontdekken we dat de B&B ook aan deze kant van het dorp is. Het blijkt zelfs vlak bij de kerk en brink te liggen. Na kennismaking met de eigenaar en rondleiding door huis en onze kamer, krijgen we het advies om een nieuwe restaurant 'De Deel' te proberen tegenover hun huis. Die keuze blijkt uitstekend te zijn. Het is goed zitten op het terras met de benen uitgestrekt en een pilsje voor de dorst. Het eten is uitstekend. Na het eten nog een korte wandeling door het dorp en dan op tijd het bed in.

Alle foto's van de etappe De Vier Linden - Sleen

Dag 3: Zuid-Laren - De Vier Linden

De wekker gaat al vóór half acht. Beetje stijfjes maar een warme douche doet onze spieren goed. We willen per se de bus van 8.25 naar Zuidlaren halen. Wel even een snelle Jelle wegwerken zodat we niet met lege maag op pad hoeven. Bij de bushalte overvalt de eerste korte bui ons. In Zuidlaren is de bakker al open. Er zijn nog geen Pieterpad puntjes beschikbaar, maar met zes mueslibollen in de tas gaat het ook lukken. De eerste wordt direct opgepeuzeld.

Zuidlaren kent meerdere groene brinken. Slingerend langs deze brinken verlaten we het dorp en betreden al gauw Dennenoord, een terrein met kliniek en paviljoens voor psychiatrische patiënten.

Langs een hertenkamp verlaten we Dennenoord en naderen Schipborg, alwaar een prachtig restaurant met terras gelegen is aan de Drentsche Aa. Helaas is het restaurant nog niet open, geen koffie dus. Slingerend langs de Drentsche Aa gaat het Pieterpad verder naar Gasteren. We steken de beek over via een wankel bruggetje. Even een fotoschoot om dit natuurschoon vast te leggen. De naam van de Drentsche Aa wijzigt afhankelijk van de plaats waar je bent. Op een bepaald moment heet het het Anlooërdiepje. Via een rooster en vlonder betreden we dit beeldschone natuurreservaat en ontdekken daar warempel de eerste orchidee.

Voor we in Gasteren arriveren passeren we eerst nog de Gasterse Duinen. Na wat zoeken vinden we de juiste afslag vanaf de picknickbank. Een brede strook heidegebied met een ware heuvel die we moeten beklimmen. Aan het eind ontdekken we een hunebed. Hier slaan we af en ontdekken een tweede deel haaks op de Gasterse duinen. Een korte poos lopen we samen op met een man uit Zuidlaren die meerdere keren per jaar het traject Zuidlaren – Rolde vv loopt en de schoonheid van het gebied met ons deelt. Vlak voor Gasteren begint het weer wat te regenen. Tijd voor een cappuccino met appeltaart en wat rust. Op de Buienalert kijken we wanneer we weer verder kunnen gaan. Gasteren uit op weg naar Rolde waar we verwachten rond 14 uur aan te komen. Al pratend over het werk (nee toch, in je vrije tijd) missen we een afslag en moeten weer een stuk teruglopen voor we langs een autoweg echt het Ballooërveld op kunnen gaan. Dit is een ruw voormalig militair oefenterrein. Oude grafheuvels, een urnenveld, brede karresporen herinneren aan het verleden. Nog voor 14 uur komen we aan in Rolde.

Bij een natuurmuseum genieten we van een kop koffie op het terras en maken plannen voor de rest van de dag. Het wisselende weer, blauwe luchten en af en toe een beetje buiig, weerhoudt ons er niet van om door te gaan. Doel is de Vier Linden. Deze herberg is volgens de vrouw van het museum te Rolde gesloten, maar de bushalte zou er nog wel zijn. Via 9292 geen informatie over bustijden te vinden. Dat betekent: op de gok lopen met het risico helemaal door te moeten naar Schoonloo. Die gok nemen we. Nadat we de kerk van Rolde gepasseerd zijn wandelen we de volgende paar kilometers langs een oud spoorweg tracé. Nadat we onder het viaduct van de N33 zijn gelopen slaan we rechts af en gaan via diverse overstapjes dwars door de weilanden. Wat een schitterend rustgevend gebied. Al slingerend passeren we een bomengroep met een bank eromheen, velden vol met koeien (en een stier met wensen) en een oversteek over het Andersche Diep. Nu is er een bruggetje maar de restanten met stenen waarover vroeger het water over gestoken werd is nog zichtbaar. We zijn diep onder de indruk.

Uiteindelijk komen we op een pad dat langs al deze weilanden verder loopt. In de verte horen we nog steeds de stier loeien. Na een lang zandpad en oversteek van een fietspad gaat het pad verder door de bossen, het Gasselterveld. Een lange bosweg van vele kilometers volgt. Nog even rusten en een mueslibol verorberen voor de laatste loodjes. Onderweg nog een vennetje in het bos. Het laatste deel van het traject is opener door veel boskap. Bij de bushalte aan de weg bij De Vier Linden merken we dat de bus toch gaat, maar pas over 40 minuten zal komen. Het is behoorlijk fris en winderig. We besluiten beschutting te zoeken bij een halte verderop in Papenvoort. Met de bus komen we rond 18.00 uur aan in Assen. Einde van drie mooie wandeldagen, waarbij het weer achteraf flink is mee gevallen en we genoten hebben van de prachtige afwisselende natuur.

Alle foto's van etappe Noord Laren - De Vier Linden

Dag 2: Wieringerschouw - Noord Laren

Uitgerust staan we om 7.30 uur op en werpen een blik naar buiten. Het is droog, maar de tuinstoelen zijn nog nat. Niets gemerkt van regenval en ook niet van een kukelende haan. Deze blijkt de nacht in het donker te hebben doorgebracht. Aardig van de gastheer om daaraan te denken. Ontbijt maken we zelf klaar: verse sinaasappelsap, eitje en broodjes uit de oven. Prima verzorgd. Nog wat brood smeren voor onderweg, de afwas doen en rond 9 uur op pad. Regenhoes voor de zekerheid over de tas en jas aan.

Vanaf Wierum lopen we dwars door het land langs de Paddepoelsterweg naar Groningen. Na oversteek van het Van Starkenborghkanaal zien we de gebouwen van het Zernikecomplex al liggen. Bekend terrein voor ons. We passeren de Noorderbegraafplaats en het Noorder station en gaan door de Moesstraat naar het Noorderplantsoen. De afstand valt ons enorm mee, was dit altijd maar zo’n kort stuk? Het Pieterpad loopt door het Noorderplantsoen langs de muziekkapel en de vijver richting het Reitdiep. Sentimenten worden volop opgehaald tijdens het wandelen.

We passeren het schip van de ouders van mijn schoonzoon en verderop bij de Brugstraat het studentenhuis waar mijn vriendin kort gewoond heeft, en lopen verder richting de A-kerk. Hier slaan we af naar de Vismarkt. Zowel op dit plein als die bij de Martinitoren staat het vol met kermisattracties. We wijken even af van de route om wat meer van de voor ons bekende stad te zien. Kop koffie, uiteraard in de Drie Gezusters, en even om de Martini toren en door het plantsoen erachter. Ogenschijnlijk lijkt er weinig veranderd. Via de Folkingestraat wandelen we richting het museum bij het station. Tot onze verbazing komen we langs een Synagoge. Nooit opgevallen in de studententijd. Via de Emma brug buigen we af naar het zuiden en lopen langs het Noord-Willemskanaal.

Het eerste stuk loopt parallel aan de snelweg naar Assen, die er in onze tijd nog niet was. In dit deel van de stad en verderop bij de Hoornse plas zie je wel de groei van de stad en tekenen de veranderingen zich duidelijk af. Het pad slingert langs het Hoornse dijkje richting Haren. Kort schuilen we voor een pittige bui. Aan de Hoornse plas en het Paterswoldermeer hebben we vroeger menig uurtje doorgebracht. Goed te doen op de fiets vanuit de stad. Ik herinner me mijn rijexamen die langs het meer ging. De Meerweg weet m’n vriendin aan te vullen.

We bewonderen het schutsluisje met de poldermolen de Helper en het uitzicht over het meer. Het Hoornse Diep (plaatselijke naam voor de Drentsche Aa) gaat over in het Noord-Willemkanaal. Het kanaal werd gegraven in de bedding van de Drentsche Aa waar het dijkje langs kronkelt . Na deze prachtige wandeling over het dijkje snakken we naar koffie. Even pauze inlassen en de voeten rust gunnen, dit vlak bij de brug waar we het kanaal over moeten steken naar Haren. Weer een mijlpaal gehaald, het weer houdt zich nog steeds goed. Wolken, een spetter af en toe en een zonnetje wisselen elkaar af. Langs de rand van het dorp gaat het pad richting de spoorbrug bij Onnen en de Appèlbergen. Af en toe is het oppassen dat we niet op het Drenthepad verzanden. Deze kruisen we diverse keren.

Het loopt vlot door en al rond 16 uur komen we aan bij ons tweede overnachtingsadres hotel Blankehoeve te Noordlaren. Het Pieterpad loopt zo ongeveer over het erf van het hotel, dus dat was goed uitgekozen! Het zonnetje breekt steeds meer door, blauwe luchten lokken naar buiten. Met nog genoeg tijd en energie over besluiten we alvast de 6,5 km naar Zuidlaren te lopen. We droppen onze bagage en lopen verder via het Noordlaarderbos. Je merkt duidelijk aan het landschap en de boerderijen dat je in Drenthe bent.

Kenmerkend zijn de hunebedden die we langs de route zien. Die mogen we niet missen en leggen ze vast op de gevoelige plaat. Plotseling verandert het weer als we door Midlaren lopen. Het begint te regenen en vlakbij de Steenakker waar een hunebed verborgen ligt pal naast een oude boerderij begint het te hagelen. Zo nat zijn we nog niet geweest. Schuilend onder de bomen bij het hunebed bestuderen we de app Buienalert en bemerken dat het niet al te lang zal duren. Zodra het weer kan wandelen we verder naar Zuidlaren. Een dorp met vele groene brinken. We eindigen op een terras op de hoofdbrink met een glaasje port. Hier starten we morgen weer. Op de hoek een bakker die ons ontbijt warm kan verzorgen. Na 18:00 uur rijden er geen bussen meer, dus een diner in Zuidlaren zit er niet in. Dus nu met de bus terug voor het diner in ons hotel. Geen menukaart, en de bediening oogt chic. Het restaurant bijna leeg. Liever hadden we in Zuidlaren zelf een restaurant gezocht. Maar het eten is prima en goed verzorgd. Voldaan betrekken we onze kamer. Nog wat zappen maar opnieuw teleurgesteld in het TV aanbod duiken we op tijd het bed in voor een goede nachtrust.

Alle foto's van etappe Wierumerschouw - Noord Laren

Dag 1: Pieterburen – Wierumerschouw

Na enkele andere LAW- en streekpaden nu dan de start van het bekende Pieterpad. Drie dagen wandelen, spannend hoe dat gaat bevallen. Maandagmorgen vroeg ondernemen we de lange reis naar Pieterburen met vele overstappen voor trein en bus. In Zwolle treffen we elkaar en reizen we samen verder. Goed voorbereid want de weersvoorspelling is deze dag goed, maar de twee dagen erna wordt erg veel regen voorspeld. De reis naar Pieterburen verloopt zeer voorspoedig.

Om 11 uur in Pieterburen. Het eerste wat opvalt is een paal met richtingaanwijzers bij het startpunt. Hier staat nu dat de afstand tot de Sint Pietersberg 464 km is, maar volgens ons boekje is dit inmiddels 481 km. Geen punt, we wandelen voor ons plezier. Na een kopje koffie gaat de rugzak op en dan op pad naar de eerste overnachtingsplaats in Wierumerschouw, ca. 20 km te gaan.
De meeste dorpjes in Groningen zijn gebouwd op wierden (kleine heuvels) ter bescherming tegen het water. Ook de zeedijken helpen tegen overstromingen zoals in het verleden diverse malen is gebeurd. Ook Pieterburen heeft hiermee te maken gehad. We lopen Pieterburen uit langs de molen “De Vier Winden” en slaan af richting zuiden. Droog, beetje winderig maar een prachtig landschap. Om het kale landschap enigszins te onderbreken en het weghalen van boomsingels en andere boombegroeiing te compenseren is het Oosterbos geplant.

Na deze afwisseling komen we in het dorpje Eenrum, een gaaf dorp met een kerk, enkele bijzondere waterpompen waaronder het bekende “Rode Pompke” verspreid over het dorp en een prachtig haventje. We wijken even van de route af om dit schilderachtige dorp helemaal te bekijken.

Op weg naar Winsum passeren we bij Mensingeweer een hoge brug: “Til” over de vaart tussen Winsum en Ulrum met de stellingmolen “Hollands Welvaart” ernaast. Prachtig. En wij maar denken dat het hoge noorden bestaat uit aardappel- en koolzaadvelden.

Het volgende dorp is Winsum. Hier waren we vanmorgen al omdat vanaf Winsum de bus naar Pieterburen vertrekt. Nu hebben we de gelegenheid om het dorp wat beter te bekijken.

Eigenlijk bestaat het uit twee dorpen, gescheiden door het Winsumerdiep. Het noordelijk deel heet Obergum, het zuidelijk dus Winsum verbonden door een hoge Jeneverbrug met aan weerszijde cafés. Twee prachtige molens en een bijzondere kerk om te bewonderen, kortom een dorp dat de moeite waard is om even rond te kijken. We lopen verder naar het zuiden richting Garnwerd aan het Reitdiep.
In Wierumerschouw is er geen gelegenheid om te dineren, dus gaan we in Garnwerd op zoek naar een eetplek. We bewonderen eerst het dorp waar iedere straat vernoemd lijkt te zijn naar burgemeester Brouwer, met naar zeggen het smalste straatje van Nederland.

Dan is het tijd om een terras aan het water te pakken van waaruit we het ophalen van de brug nog diverse keren kunnen meemaken. Het is warm genoeg in de beschutting van het glas om het terras. Genieten in het zonnetje van een goede shoarma schotel met frietjes en sla en een glaasje rode wijn, de dag kan niet meer stuk.
Van hieruit door naar ons slaapadres De Wierumerstee, een verbouwd onderkomen naast de boerderij. Nog zo’n 6 km te gaan. Na Garnwerd is er een tijdelijke wijziging in de route. Helaas komen we daardoor niet langs de Wetsinger schutsluis.

Ondanks de route wijziging komen we wel langs Oostum, een dorpje dat je niet mag missen. Een kerk op een wierde, zeer duidelijk afgetekend, met daar omheen een begraafplaats. Het geheel ligt duidelijk een stuk hoger dan de huizen er omheen. Even om de kerk heenlopen om deze indruk vast te leggen. Na Oostum passeren we al snel een villa “Klein Reinghestede” met aan de overkant een monumentale boerderij. Al pratend over de betekenis van deze naam missen we een afslag en lopen verder over de Oostumweg. Ook langs deze weg kom je wel uit in Wierumerschouw. Hier worden we heel hartelijk ontvangen door de gastvrouw die ons wegwijs maakt in het prachtige van originele elementen voorziene nachtverblijf. Koelkast vol voor een stevig gezond lekker ontbijt. Eerst wat drinken en dan toch nog maar even het originele stuk Pieterpad lopen van hieruit naar Oostum . Dit pad heet de Dode Laan en loopt naar het kerkhof van Oostum. Fijn om dit mooie deel van het Pieterpad alsnog even mee te pakken. We komen uit op het kruispunt bij de villa Klein Reinghestede en zien nu hoe we de merktekens hebben gemist. Terug in het verblijf zakken we met koffie en thee neer op de bank voor de TV. Al voor 22 uur duiken we het riante bed in en maken een lange nacht. Op een enkel wolkje, spettertje en frisse wind na is deze dag geweldig en droog verlopen.

Alle foto's van etappe Pieterburen - Wierumerschouw